Als kritiek pijn doet...

Voor veel mensen doet kritiek pijn.

Het kwetst hun ego, maar je ware Zelf is niet te kwetsen, want niets menselijks is hem vreemd, dus ook het negatieve niet. Dus als je je gekwetst voelt na kritiek, weet dan zeker, dat je niet vrij bent, maar
slachtoffer en in je ego zit. Wat is dan dat ego, wanneer zit je in je ego.

Een man vroeg aan een meester: ‘wat is egotisme?’.
De meester zei: ‘Wat ben je een idioot en dwaas om dat te vragen, je begrijpt nergens wat van!’. De man werd heel kwaad, en wilde de meester slaan. ‘Dat nu is egotisme’ antwoordde de meester.

Naar aanleiding van de tegeltjeswijsheid dat iemand niet kan hebben als ze zeggen dat ze niet tegen kritiek kan, een leuk verhaal. Een vrouw was het altijd oneens met haar man en had ze altijd kritiek op hem, ze besluiten om naar een therapeut te gaan en de man legt uit, dat zijn vrouw altijd kritiek heeft en het nergens mee eens is, toen de therapeut de vrouw om haar mening vroeg zei ze: ‘Daar ben ik het niet mee eens!’

Zolang je de dictator in jezelf niet erkent ben je niet heel en doet kritiek nog pijn. Dan plaats je de duivel en het negatieve nog buiten je, en verzoen je God met de duivel niet.
Don Miguel Ruiz, de Tolteek zei: ‘Vat niets persoonlijk op!’, je kunt kritiek ook gaan zien, als een vorm van gratis advies en dat haalt de scherpe kantjes ervan af, dan doe je je voordeel met kritiek en leer je ervan.
Je vijanden wijzen je op je zwakste plekken, waardoor je ze kunt leren kennen en dat is alleen maar goed, je mag je vijand dus bedanken en lief hebben zoals de Bijbel terecht zegt. Zolang je nog te kwetsen bent, ben je nog een slachtoffer, laat je je gevoelens bepalen door een ander en je gevoelige knoppen indrukken door de criticaster, de pijn die we voelen is vaak getriggerde, ongeheelde, verdrongen oude pijn.

In oude pijn schieten vanwege kritiek

Als je woedend wordt, vanwege kritiek schiet je in de afweer van oude pijn die Ingeborg Bosch ‘Valse macht’ noemt. Zie mijn bijdrage over PRI (Past Reality Integration en het innerlijke kind, dat in mijn boek Verrijkende inzichten staat).
Als je verdrietig wordt vanwege kritiek wordt de afweer van oude pijn vaak Primaire afweer genoemd in de PRI. Allemaal afweer, in plaats van de acceptatie, dat kritiek heel vaak wat over onszelf zegt. Ik wees een vriend op het feit dat hij nogal in zijn hoofd zat en dat geluk een gevoel is en hij dus wellicht niet gelukkig is. Hij werd woedend (Valse Macht!) en wilde me drie maanden niet meer spreken. Na drie maanden was hij gelukkig wel zo flink om me te bellen en me te zeggen dat ik gelijk had maar dat hij die waarheid toen niet aankon, niet wilde aanvaarden.

Noem een gemeen mens gemeen en hij zal naar aanleiding van je kritiek je gelijk meteen aantonen. Noem een gerealiseerd mens gemeen en hij zal glimlachen en zeggen dat hij inderdaad wel eens
gemeen kan zijn maar dat meestal niet is, dat hij meestal vriendelijk is.….
Naar aanleiding van kritiek, zegt je denken, dat het niet waar is en dat je beter bent, dan men beweert.

• Freud zei: ‘We zijn beter dan we weten, maar slechter dan we denken’ Geloof niet alles wat je denkt. Je gevoelens worden voor een groot deel door foutieve gedachten bepaald en luister dus naar de Boeddha die zei: ‘Denk juist’, dus je hebt de these dat is positief denken, dan de antithese dat is negatief denken en dan hebben we de synthese, en dat is juist denken.

Als kritiek pijn doet en je er weerstand tegen hebt, dat zit er juist wat in, anders zou het je niks doen.

• Lao tse zei : ‘Ware woorden zijn vaak niet mooi en mooie woorden zijn vaak niet waar!’

Niemand kan je geestelijk pijn doen of kwetsen als je dat zelf niet toestaat en inziet dat je alles bent, compleet bent, zowel licht als donker, je bent het hele spectrum. Zolang kritiek je nog pijn doet en kwetst zit je in een vals, onecht zelf, een illusie, dat ego heet. Vraag jezelf eens af, wat het ergste is dat ze je kunnen zeggen en onderzoek dan, of dat soms een verdrongen deel van jezelf is, een
schaduwdeel dat nu naar het licht mag worden gebracht.

• Aristoteles zei het heel mooi dat je alleen kritiek kunt mijden door niks te doen, niks te zeggen en niks te zijn.

Ik ken een man die elke vorm van kritiek afdoet als een projectie van de ander en waardoor hij dus ook zijn eigen negatieve kant, zijn schaduw, negeert, hij gaat ervanuit dat de ander die op hem projecteert.
Hij verdringt daarmee zijn negatieve kant en dan heerst het over hem, want het onbewuste is 10x sterker dan het bewuste. Het is angst die hij laat regeren, angst om zijn eigen schaduwkanten onder ogen te zien, alles waar je je niet bewust van bent, heerst over je, vandaar dat hij zo fel reageert op kritiek.

Een narcist en kritiek

Een narcist noemde kritiek hooghartig, de stront van de ander, die die ander zelf maar op moest ruimen. Een narcist vindt zichzelf perfect en grandioos, er mankeert volgens hem niks aan hem waardoor de narcist dus ook een kans mist op bewustwording, zijn felle reactie op kritiek, geeft al aan dat het hem toch pijn doet.. Je hebt ook mensen die helemaal van streek raken van de kritiek die ze van de ander krijgen, omdat het hun geïdealiseerde zelfbeeld aantast.

• Lao tse zei dat als je je teveel aantrekt van wat een ander over je zegt, je je leven lang hun gevangene bent.

Daar staat tegenover dat je je verbonden kunt voelen met die ander en dingen gaat herkennen. Wat het meeste persoonlijke is, is vaak ook het meest universele. We zijn allemaal naar God’s evenbeeld geschapen en dus van hetzelfde soort, met meer overeenkomsten dan verschillen, het is maar net waar je op let. Een begaafde kennis van me zei ooit, dat iedereen altijd gelijk heeft en daar zit veel in, we zien namelijk wel de splinter in het oog van de ander maar niet de balk in ons eigen oog. Maar als 1 persoon je een paard noemt hoef je je daar nog niks van aan trekken, als 2 personen dat doen ook nog niet, maar als 20 personen dat doen koop dan maar hooi en een zadel...

Ik verdedigde altijd uit bij kritiek, het was een vorm van zelfrechtvaardiging en dat staat de waarheid in de weg. Ik zei ‘Ja maar……’ en kwam dan met mijn tegenwerpingen, waarom de kritiek onterecht was,
ik realiseerde me niet, dat ik er mijn voordeel mee kon doen, als ik de kritiek zou onderzoeken en daardoor meer bewust zou kunnen worden...
Zelfkritiek kan ook pijn doen, dan hebben we een aanklager, een innerlijke criticus in ons, die zegt dat we niet oké zijn, niet goed genoeg zijn, dom zijn, slecht zijn, etc...Het is wat PRI Primaire afweer
noemt, een afweer van oude pijn. In onze jeugd waren 9 van de 10 boodschappen die we kregen negatief en dat hebben we geïnternaliseerd en verdrongen en slepen dat onbewust met ons mee.
Het kan door kritiek getriggerd worden.

Er zou veel minder conflict zijn en geen oorlog als we kritiek serieuzer namen en er wat mee zouden doen om bewuster te worden, in plaats van boos of verdrietig. We willen dat geïdealiseerde zelfbeeld,
die illusie, koste wat kost in stand houden, ten koste van ons ware Zelf en dus van liefde, bewustzijn, vrede en harmonie, sereniteit, etc.
Over sereniteit gesproken. Cassiël is de engel van de sereniteit en die mogen we vragen, om niet meer van slag te raken door kritiek, door lof of blaam, maar dat we een gezonde eigenwaarde mogen hebben, met de omarming van onze schaduwkant en die van de ander.

Als je de kritiek echt begrijpt, kom je uit bij de wijze woorden van de Soefimeester Hazrat Inayat Khan, die zei: ‘Alles begrijpen, doet alles liefhebben!’.

De meeste mensen schieten in een reactie als ze kritiek krijgen, in plaats van respons te geven vanuit een begripvol en liefdevol hart. Degeen die kritiek heeft, heeft vaak ook veel kritiek op zichzelf en
mededogen is dan een respons in plaats van een felle reactie van boosheid en een tegenaanval, of verdriet waarmee we de ander proberen te manipuleren.

• Khurshed Batliwalo zei: We zijn gemaakt door liefde. We zijn gemaakt van liefde en we zijn gemaakt voor liefde.

En liefde is vergevingsgezind en begripvol en neemt het een ander niet kwalijk, als hij kritiek heeft, maar dankt hem daarvoor en deelt en geeft van zijn liefde aan de criticaster.

Met humor op kritiek reageren is leuk.

Kinderen kaatsen kritiek ook meteen terug door te zeggen: ‘Wat je zegt dat ben je zelf!’. Dat is ook wel zo, maar zo missen ze een kans op meer zelfkennis en bewustwording en zelfinzicht en zelfbesef, maar ja, daar zijn het dan ook nog kinderen voor...
Ik zei vaak als reactie op kritiek: ‘Wat Peter zegt over Paul zegt meer over Peter dan over Paul’, ook dat is waar, maar zo weerde ik, net als een kind, waardevolle informatie af en deed er niks mee, waardoor ik niet tot bewustwording en zelfkennis kon komen.

En als, na lezing van dit alles, kritiek nog steeds pijn doet, ga die pijn dan aan en leer ervan, transformeer het. Amerikanen zeggen: ‘No pain, no gain!’. Door de pijn te vermijden strand je op een
van de oevers waar Nisargadatta het over heeft en daardoor ontstaat alle ellende;

• Tussen de oevers van pijn en plezier, stroomt de rivier van het leven. Alleen wanneer denken en voelen stranden op één van de oevers en niet met de stroom meegaan, ontstaat alle ellende. Nisargadatta

Ik moet denken aan de opmerking dat voor een criticus nog nooit een standbeeld is opgericht, omdat een criticus zelf niks creëert, hij geeft alleen maar commentaar en denkt het zelf beter te weten.
Als je veel criticasters in je omgeving hebt, is de kans groot dat je (onbewust) veel kritiek op jezelf hebt en dat je omgeving je spiegelt, want ik leerde en weet, dat de omgeving de spiegel van jezelf is.

Met humor op kritiek reageren is leuk. Ik zei ooit een keer tegen een vriend die homo is: ‘Als je zo klaagt, dan ben je een zielepoot’, hij zei toen met humor: ‘Ik ben geen zielepoot , maar een poot met
een ziel!’, ik vond het heel gevat.
Geestelijke judo toepassen bij kritiek is ook ontwapenend. Dus als de ander met zijn kritiek duwt, niet terugduwen, maar trekken, dan komt de ander uit balans. Een vrouw werd dom blondje genoemd en bewoog mee met de criticaster en ze zei: ‘Het is nog veel erger, ik ben te dom om voor de duvel te dansen, ik snap nergens wat van, zelfs niet van wat je nu zegt wil je het uitleggen’. De criticaster viel helemaal stil.

Je gedachten en gevoelens teveel laten bepalen door een ander.

Bij een lage eigenwaarde laat je je gedachten en gevoelens teveel bepalen door een ander en is je eigenwaarde een jo-jo. Bij een compliment stijgt je eigenwaarde en bij negatieve kritiek daalt je eigenwaarde weer, dan is er sereniteit nodig en mag je Cassiël, de engel van de sereniteit uitnodigen in je leven.
Als je nooit kritiek krijgt, leef je niet echt en houd je je teveel terug, waardoor je niet zegt wat je denkt en voelt, dan ben je meer een zombie, een levende dode. Wees dan blij als er een keer kritiek komt, het is een bewijs, dat je jezelf durfde te laten zien! Uit angst voor kritiek, durven velen van ons niet om feedback te vragen, feedback is juist een prima middel om onze koers bij te stellen en onszelf te
corrigeren, waarmee ons denken aanscherpen en ons voelen vervolmaken. Je mag je realiseren, dat de persoon die jou kritiek geeft, dat doet op basis van het beeld dat hij van jou heeft gemaakt, je hoeft dat beeld niet te zijn.

• De Bijbel zei het al: ‘Maak van mij geen beeld’, we doen niet anders. Dat beeld zal meestal een vertekend beeld zijn, omdat de meeste mensen niet zuiver waarnemen, maar neurotisch zijn.

Hun kritiek, betreft dus alleen hun beeld van jou en hoeft helemaal niks met jou te maken te hebben, onderzoek dat. Als je zo naar kritiek kunt kijken, kun je erom lachen en gebruik je alleen dat van de kritiek waarmee je verder komt. Kritiek, is een uiting van betrokkenheid en zorg, zoals in het boek ‘Caring enough to confront’ staat. Als de ander het ervoor over heeft om een conflict met je aan te gaan, zal hij om je geven, ook al uit hij dat met kritiek, zo kun je het ook zien. Je hebt ook mensen, die keihard ontkennen dat kritiek hen pijn doet, terwijl het wel zo is, ze verdringen dat of hebben een plaat voor hun kop en trekken zich nergens wat van aan en zijn asociaal.
Je mag je bij ontvangst van kritiek afvragen, of het bedoeld is om je te helpen, of om je naar beneden te halen en te kwetsen, dan weet je genoeg. Ga er echter vanuit, dat de meeste mensen goede intenties hebben en dingen doen waarvan ze denken en voelen, dat het goed voor hen is.

Hoe geen directe kritiek pijn kan doen als je via via moet horen dat er kritiek op je is geleverd. De mensen die dat doen zijn de sluwe, achterbakse mensen die zo gewiekst zijn dat ze jou nooit persoonlijk kritiek geven en met je meeslijmen, maar je tegelijkertijd achter je rug om bekladden en negatief afschilderen, het zijn de backstabbers, they smile you in your face, zegt het lied...
Pas op voor deze listige en sluwe slangen, ze zijn niet te vertrouwen. Dat zijn de mensen die aan jou roddels over anderen vertellen met negatieve informatie, pas op, ze zullen het bij anderen ook over jou hebben en nou niet bepaald in positieve zin...dat kan pijn doen.

Je kunt van elke ontmoeting en omstandigheid houden en als dat niet lukt ervan leren.

Mijn credo is dat je van elke ontmoeting en elke omstandigheid kunt houden en als dat niet lukt, ervan kunt leren en dan ben jij altijd winnaar en nooit slachtoffer.
Veel kritiek bevat waarheid en de Bijbel zegt: ‘De waarheid zal je vrij maken’, ik voeg eraan toe, dat de waarheid je vaak eerst heel kwaad zal maken, omdat je die niet wilt erkennen en aanvaarden.
Nietzsche zei: ‘Hoeveel waarheid kan een mens verdragen, aan hoeveel waarheid waagt hij zich!’ In een winkel zag ik de tekst: ‘Hebt u kritiek, vertel het ons, bent u tevreden vertel het aan anderen’, ik
vond dat heel verstandig. Vaak heeft een klant geen kritiek, maar loopt hij gewoon weg naar de concurrent en dat geldt ook voor kennissen en vrienden. Ik gaf een keer kritiek op het eten bij een lunchroom en de vrouw verdedigde alleen maar uit hoe goed hun eten wel niet was en wilde er niks van leren, dat is geen lerende organisatie maar een kille, starre, dorre organisatie, ik kom er nooit weer

• Brené Brown schrijft in haar boek ‘Rising strong’: There is no greater threat to the critics, cynics and fearmongers than those of us who are willing to fall, because we have learned how to rise’

Het is mooi, dat je veerkracht toont en steeds weer opveert na kritiek, niet bang bent om te vallen en te falen, omdat je weet dat je kunt opstaan en herstellen!. Brown schrijft ook, dat kiezen voor authenticiteit en waardigheid je ontdoet van weerstand en verzet. Dat klopt, de meeste mensen passen zich aan aan de massa. De enkeling is altijd echt: Jezus, Boeddha, Lao tse, Osho, Krishnamurti,
Nisargadatta, etc., die durven hun eigen weg te gaan, zijn niet bang voor kritiek, die komt er altijd, want de grote geesten ondervonden altijd veel kritiek van de middelmatige geesten. die de groten naar hun eigen middelmatige lage niveau willen halen.

• Brown schrijft: Als je kiest voor een leven in liefde, met heel je hart, is dat een daad van opstandigheid, je zult veel mensen boos maken, verwarren en bang maken incl. jezelf’. Mensen zijn inderdaad bang voor liefde, wat ook blijkt uit de volgende dialoog:

Leerling: Wat is liefde?
Meester: Dat wat alle angst uitdrijft!’
Leerling: ‘Waar zijn we dan het meest bang voor?’
Meester: ‘Voor de liefde!’

Angst voor eventuele kritiek

Uit angst voor eventuele kritiek, passen veel mensen zich maar aan, aan de grijze middelmaat en sterven, met hun muziek nog in zich, ze hebben hun potentieel nooit benut en bleven hangen op 5 tot 10% benutting van hun potentieel. Ze vroegen zich af of er leven is na de dood en wisten niet eens te leven voor de dood.

• Vernon Howard zei: ‘Er is een nieuw fascinerend leven, maar het oude leven toont nog niet eens de belangstelling om het zelfs maar te onderzoeken!’

Hecht niet teveel waarde aan de eventuele kritiek van de grijze muizen, ze zijn onwetend en onbewust en denken het weten te hebben. Hoe minder mensen weten, hoe meer ze denken te weten, hun waarneming is vertekend maar niet zuiver. Verkapte kritiek is het ongevraagde advies, dat gaat er namelijk van uit, dat het niet zo goed met je gaat, dat jezelf niet in staat bent om goed voor jezelf te zorgen, ze brengen het onder het mom van liefde, maar het is zich superieur ten opzichte van jou opstellen en jou naar beneden halen op subtiele wijze, sta dat niet toe en laat je onbewust geen pijn doen, dit zijn de gemeenste criticasters die zich voordoen als de goeden…

• Nietzsche zei heel mooi: ‘Hoed u voor de ‘goeden’ want het zijn de giftigste vliegen die steken!’

Aforismen over kritiek: (een korte, krachtige zin waarin een levensles wordt verkondigd)

• Eerlijke kritiek is moeilijk te verdragen, vooral als het komt van een verwante, een vriend, een vijand, een kennis of van een vreemde - W. van Broeckhoven
• Wij protesteren tegen onterechte kritiek, maar aanvaarden onterecht applaus
• In gezelschap beantwoordt men kritiek het best, door ze met zelfkritiek te overtreffen - A. Vloemans
• Vooral kritiek, moet je kritisch behandelen - Burssens
• Kritiek accepteert men alleen, als ze verpakt is in een lofspraak - J.A. Rispens
• Zolang je je schaduwzijde, je negatieve kant niet geïntegreerd hebt, zul je gevoelig zijn voor kritiek - Henny Bos
  
  Klik hier om naar mijn persoonlijke pagina te gaan.