‘Ik moet niks’
Is een zin die ik heel vaak heb gezegd én gehoord, vooral binnen mijn familie. Ik heb lang een hekel gehad aan ‘moeten’ omdat het dwingend voelt, benauwend. Iets moeten maakt je energie klein, werkt beperkend.
Woorden hebben kracht en met het woord ‘moeten’ is dat enorm voelbaar. Iets ‘moeten’ zet mij direct met mijn hakken in het zand. Ik wil niks moeten. Van jongs af aan vond ik het al onzin om iets te moeten. Je moet je groente op eten. Hoezo? Je moet je school afmaken en een diploma halen. Hoe zo? Geen van beiden heb ik ooit gedaan. Nou ja, inmiddels eet ik mijn groenten wel op. Niet omdat het moet maar omdat ik het wil.
‘Moeten’ heeft voor velen een lading die niet prettig voelt. Niemand vindt het fijn om iets te moeten maar ja, sommige dingen ‘moet’ je nu eenmaal. Toch?
Je moet immers geld verdienen om te kunnen leven. Je moet je huur en andere vaste lasten betalen omdat je anders dakloos en zonder verzekering komt te zitten. Dus ja, er moeten wel degelijk dingen. Maar er is een manier om met dit ‘moeten’ om te gaan zonder dat je de druk voelt van die dwang en benauwdheid. Hoe? Daar kom ik zo op terug. Eerst een stapje in de spiriwiri-wereld, zoals ik het noem, om te kijken hoe daar doorgaans met ‘moeten’ wordt omgegaan.
Mogen
De spiriwiri-wereld noem ik het maar. Daarmee bedoel ik het deel van de spirituele wereld waar zoveel mogelijk wordt gepraat over liefde en licht. Dat stukje cultuur waar boosheid niet lijkt te mogen bestaan (ooohhh daar komt ook nog een artikel over). Die wereld waarin mensen leven die óók niet willen ‘moeten’ en er daarom maar ‘mogen’ van hebben gemaakt.
Ik ontmoette ooit iemand die overal waar je doorgaans over ‘moeten’ zou spreken het woord ‘mogen’ gebruikte. ‘Ik mag nog boodschappen doen’. ‘Ik mag de financiën nog even doen’. Deze manier van spreken raakte mij want woorden hebben kracht. Ik bewonderde de manier waarop hierin de dwang van het moeten werd omzeild. Ik vond het knap. Toen. Inmiddels krijg ik er jeuk van.
Helemaal als het om innerlijke processen en persoonlijke thema’s gaat. ‘Ik mag werken aan mijn zelfvertrouwen’. Oh ja, mag dat? Wat fijn. Dat dat mag, denk ik dan. ‘Mogen’ suggereert namelijk, voor mij, dat je bij Gods gratie externe toestemming krijgt om iets te ‘mogen ’doen in je leven. Het is potverdorie míjn leven, ik heb geen toestemming nodig! In het omzeilen van de dwang van moeten kom je zo terecht in de afhankelijkheid van mogen.
Voel de energie maar eens. Eerst van het woord ‘moeten’. Ik noemde het al, het voelt dwingend en beperkend. De kracht van het woord ‘moeten’ maakt je energie klein en vanuit een kleine energie kun je niet in volle bloei en glorie leven, creëren en manifesteren. De energie van het woord ‘mogen’ daarentegen voelt niet dwingend. Dat is fijn. Maar hoe voelt het wel? Voor mij voelt de kracht van het woord ‘mogen’ afhankelijk. Iets mogen (van wie? Van wat?) legt je macht en kracht buiten jezelf. Oók als je het van jezelf ‘mag’. Je splitst jezelf dan in delen; het ene deel geeft de toestemming en het andere ‘mag’ het. Goh, fijn, bedankt (denk hier een sarcastische toon bij).
Dus, ‘mogen’ heeft een afhankelijke energie in zich. Afhankelijkheid legt de kracht buiten jezelf in plaats van binnen jezelf. Ook niet de staat van zijn waarin je in volle bloei en glorie kan leven, creëren en manifesteren.
Maar wat moeten we dan? Ehh… mogen we dan? Ook niet. Ehh… maar wat dan in hemelsnaam?!
Willen
‘Ik wil.’ Voel eens hoe de kracht van deze woorden je energie beïnvloedt. Voel eens hoe groot. Hoe krachtig en machtig. Onafhankelijk en vrij. Dominant bijna. Als de baas over je eigen leven. Hè, wat fijn. Dat wil ik wel zijn, de baas over mijn eigen leven. En met ‘willen’ ben je dat heel wat meer dan met ‘moeten’ of ‘mogen’ in mijn ogen.
Hoe praktiseer je dat dan?
Simpel. Overal waar je het over ‘moeten’ zou hebben, en daarna wellicht gehersenspoeld door de spiriwiri-wereld het over ‘mogen’ zou hebben, vul je nu ‘willen’ in.
Ik wíl graag mijn huur betalen omdat ik graag een dak boven mijn hoofd heb. Ik wíl graag boodschappen doen omdat ik graag lekker eet vanavond. Ik wíl graag dit of dat, simpelweg omdat ik dat mezelf gun.
In persoonlijke processen en groei-thema’s; ik wíl graag werken aan mijn zelfvertrouwen omdat ik voel dat ik dat nodig heb. Ik wíl graag in staat zijn mijn hart te openen omdat ik voel dat ik me daarmee beter kan verbinden met de mensen en de wereld om me heen. Ik wíl graag in staat zijn mijn energiehuishouding te managen omdat ik niet meer beïnvloed wens te worden door de enorme hoeveelheid prikkels van alledag.
Ik wil. Punt. Krachtig en authentiek. In staat tot manifestatie, in volle bloei en glorie.
Ik moet niks, ik mag alles en zo wil ik het.
Is het bovenstaande herkenbaar voor jou en zou je hier wel eens over willen praten?
Je kan mij direct bereiken via telefoonnummer: 0909-5010707, box 1012. Klik hier om naar mijn persoonlijke pagina te gaan.
Met liefde, Helma